- qarmaqlı
- sif. Ucunda qarmağı olan. Qarmaqlı zəncir. Qarmaqlı kəmər.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
qarmaqlı
Look at other dictionaries:
qoçan — (Balakən) ucu qarmaqlı uzun ağac … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qoğa — (Salyan) ucu qarmaqlı ağac (quyudan vedrə ilə su çıxarmaq, uca ağacların budaqlarını aşağı əyib meyvə dərmək və ya qoyunları tutmaq məqsədilə onların ayaqlarına ilişdirmək üçün). – Qoğaynan meyvə dərəllər ağajdan, qoyın tutallar; – Qoğaynan… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ağacayaq — is. köhn. məh. 1. Ayaqlarına qarmaqlı ağaclar taxıb gəzən oyunbaz. 2. Qılçası olmadığı üçün ağacdan qayrılmış süni ayaqla gəzən adam; axsaq. 3. məc. Uzundraz adam. 4. zool. Su kənarında yaşayan uzunayaq bir quş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
koğa — is. məh. Bir şeyi tutub çəkmək üçün ucu qarmaqlı ağac; qarmaq. Təndir koğası. Çoban koğası. Alma ağacının budağını koğa ilə əymək. Koğaya dönmək – əyilmək, bükülmək. Yarın həsrətindən, dünya qəmindən; Əyilib qamətim koğaya döndü. Molla Cümə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
lövbər — is. dəniz. Gəmini və üzücü mayakları yerində saxlamaq üçün suya buraxılan zəncirə bağlanmış qarmaqlı metal ox. Nəhəng burnunu sahilə dayayıb lövbər atmış balıqçı gəmisindən Tahirin hər zaman eşitdiyi mahnı səsləri ucalırdı. M. Hüs.. On dörd… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qıra — is. məh. Təndirdən çörəyi qoparmaq üçün qarmaqlı alət. // Qarmaq. . . Küçədə qıradan tutub dartanda məftilin vasitəsilə zəng içəridə tərpənir, ciringildəyirdi. Ə. Ə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
toqqa — is. Qayışı, kəməri çəkib bağlamaq üçün onun başında olan qarmaqlı bənd. Sübhanverdizadə dərindən nəfəs alaraq yan yemək otağına keçdi. Yaxasının düymələrini açdı və toqqasının dilini boşaltdı. S. R.. <Xasay> bu əmri birinci olaraq yerinə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
